Litclub.ge

სიცოცხლის დროა
დავტოვოთ სევდა, ცრემლების გროვა
და სინანულიც გვეყო, არ გვინდა,
წამოდით დროა, წამოდით დროა!
რემბოს ხომალდი უკვე გაფხიზლდა!...

ვერ მოაქვს შვება სასმელს და თრიაქს,
მომყევით, უკვე უნდა ვიჩქაროთ,
ჩვენი წამები ქარს უკვე მიაქვს,
მომყევით, ერთად მზე მოვიპაროთ!

თავისუფლება ვიპოვოთ თვითონ,
გავყვეთ საკუთარ მნათობს, ვარსკვლავებს,
წავიდეთ დროა, ბევრს ნუღარ ფიქრობთ,
მკვდრები თავის მკვდრებს თავად მარხავენ.

წამოდით, შუქი მოჰყვება გვირაბს,
სანამ ველური ცეცხლი ანთია,
წამოდით, სანამ ვცოცხლობთ და გვიყვარს,
სანამ სიმუნჯე არ დაგვმართია.

წამოდით, თორემ მერე ვინანებთ,
ასეთი ვნება არ მოვა ისევ,
უნდა მოვიდეთ ერთხელ მიწაზე,
რომ ავიხედოთ მაღლა და ცისკენ.

რომ დავეუფლოთ კოსმოსს, პლანეტებს,
რომ მივატოვოთ წარსულზე გლოვა,
წამოდით, ერთხელ მაინც გაბედეთ,
სიცოცხლის დროა, სიცოცხლის დროა