მაშინ დამღუპა, როს მეგონა - გადამარჩინა,
როცა სამყარომ ჩემ გარშემო ზღუდე აღმართა,
როცა ალყაში მომაქცია ჟამთა აჩრდილმა
და შემიხუთა სული სუნთქვამ, ყელში გაჩრილმა,
როცა მომესმა გულგატეხილს მიწის სამანთან
ზღვის მოქცევათა საჩივარი უმისამართო.

დაბრუნებული შევიგრძნობ და იოლად ვმართავ
ჩემი სიცოცხლის დაკენტებულ, იდუმალ ნართავს!
თუმც მხდალ მეზღვაურს ეშინია შორეულ მიწის
და სასამართლოს მორცხვი მაცნე სირცხვილით იწვის
თავისი ხელით დალუქულ და დაბეჭდილ კართან!

სხვა დროს დავრჩები, დღეს დრო არა მაქვს,
ფერთა და ნივთთა შეცნობ-გაცნობის!
დაე, სამყარომ - ჩემთვის არამმა
თვალდახუჭულს და ყურებდაცობილს

სხვა დროს მაცალოს ყოფნა და მოცდა,
უჩუმრად წასხმულ ჟამთა მეძებარს, -
მე კიდევ დიდხანს დავრჩები, როცა
დროის ბორბალიც დაილეწება.