აქ პირველითგან იყო ლექსი. სიტყვა, ვით სეტყვა!
აქ ყველა სიტყვის მეუფეა, თანაც ტყვე არი.
ყველა კაი ყმას წელზე ლექსი ხმალივით ერტყა
და გულზე ლექსის დაღი აჩნდა, ვით ნატყვიარი.

ქართულმა სულმა აქ ოდითგან იხმლო, იმშვილდა,
ქავ-ციხის ლიბო არ დაშლილა, არ გამომპალა,
აქ დღესაც ისმის მადლიანი ლოცვა ღვთისშვილთა,
ხმობენ: ლაშარი, იახსარი, ბერი კოპალა.

აქ ყოველივე მიგემნია: ტკბილი თუ მწუთხე,
გულზე ლექსების გუთნეული გამდევს ხნულებად.
ვყოფილვარ ბევრგან, მაგრამ ქვეყნად არცერთი კუთხე,
ჩემი სულისთვის უფრო ახლო არ მეგულება.

ჩემი სამზეო, საიქიო, შავ-ხევ-სულეთი,
აკლდამა ჩემთა ოცნებათა - ფშავ-ხევსურეთი!