სხვანაირი ხარ...

როგორც თოვლით დამთვრალი ღამე,

ცისკარმა რომ უნდა გარიყოს...

რა გითხრა , როცა მარტოობის წყურვილით გკლავენ,

აგრემც მაგის ღმერთი არ იყოს!@

რანაირი ხარ...

როცა სიტყვებს ბავშვივით ჰკოცნი,

შური შურობს ალბათ ქილიკით...

გეღვრება, ვიცი, გულბოროტი ხალხისგან მოცლილს

სული _ ლირიკად!

დარდიანი ხარ...

დადიხარ და ავად გახელებს

სევდისფერი ლოდინის ლოდი...

მავანი სადღაც პროზაულად წაითავხედებს, _

მრუდე გზით მოდის!

საბრალო კია

სულის თოვლით დამთვრალი ღამე _

უჟმური რომ გადაირიყავს...

გჯეროდეს როცა მარტოობის წყურვილით გკლავენ,

ესე იგი

სხვანაირი ხარ!