იყო ცრიატი დილა. გაიჯახუნა კარი

და მოშურნეებს, თითქოს, მწარე გააწნა სილა.

გუშინ, დღეს, ხვალ და მუდამ დაიბადება ისევ

და ეს ცხოვრება, მქისე, ჩაუჩხრიალებს ხურდას.

...როცა მნათობი გადაივლის ცის დასალიერს,

მოცარტი ისევ შეეყრება თავის სალიერს.