ვერ მოვიტყუე თავი ბოლომდე

ვერც სიყვარულით და ვერც იმედით,

სად არის ქალი, რომ გამყოლოდეს

იმ გზაზე, სადაც ვეღარ მივედი.

წვიმამ და ქარმა დამსუსხა ერთად,

და საკუთარი წამართვა ლანდიც.

მწყუროდა ღვინო და ვსვამდი ქეძაფს,

მწყუროდა ზეცა და მიწას ვჭამდი.

თან იმ ჭრილობებს სულს ვუბერავდი

ხან ღმუილით და ხანაც სიცილით,

ვერ მოვიტყუე თავი ვერაფრით,

არყოფნის მზერა ვერ მოვიცილე.

შენ _ განუწყვეტლივ მიბიძგებ საით?

მარადიულო დღეო და ღამევ,

ამოდი ჩემგან, რომ მივხვდე მაინც

ჩემგან შენს გარდა თუ რჩება რამე,

ყველა ცდუნებას გზა მოვუჭერი,

რომ ჩავიღვარო შენში ვით წვენი,

თუ მხოლოდ ეს ვარ _ უტყვი ჭურჭელი,

რათა ბოლომდე ავივსო შენით.