წახველ... დასრულდა... მე კი აქ დავრჩი,

მაგრამ შენს კუთვნილ ტკივილს ვინ ზიდავს...

სულში ჩამიქრა თვალები ბავშვის

და სინანული ამოიზიდა.

ამოიწელა ეული ლანდი

ჩამოძენძილი, დამჭკნარი ბედით.

მიგაქვს სიცოცხლით ნაკლები დარდი,

მე კიდევ _ შენი სიკვდილით მეტი.

ჩვენ ხომ სატკივარს საერთოდ ვთვლიდით,

რამ გაყო ხვედრი ორად ნეტავი?..

შენა ხარ ჩემზე სიკვდილით მშვიდი,

მე კი _ სიცოცხლით შენზე ბეჩავი.

ამ სამზეოზე რა გრჩება ვიცი,

მშვიდობით!.. შენი ტკივილით ცხონდი.

გზა გაქვს მსუბუქი მამულის მიწით,

მე მძიმე _ შენი საფლავის ლოდით.