რა ვუთხრა შენი თვალებით ივლისს?

ქარი რა ზამთარს ვახეთქო მდურვით?

უკვე მიყვარდა მე ჩემი წილი,

ახლა უარით ვიშუშებ სურვილს.

გაშორდა მთვარე ღამის სარეცელს,

სატკივარს _ პეპლის ერთი დღე ჰყოფნის,

მე ლურჯი ფრთები უკვე დავკეცე,

აწ უნდა ვზიდო ტალახი სოფლის.

არ შემრჩა გული განუკითხავი,

რომ დასდგომოდა გასავლელს შუქად.

მე მზეჭაბუკი უკვე ვიყავი,

ახლა ზღაპრიდან ვბრუნდები უკან.

გადაკრეფილა ველი სამარჯნე,

გაწბილებულა ოცნების ბოლო.

მე ჩემი ღმერთი უკვე დავხარჯე _

დღეს ნასხვისარი იმედით ვცხოვრობ...