მაგრამ უნდა წავსულიყავი.

სახლს კარი ჩამოვხსენი,

ზურგზე მოვიკიდე

და გზას გავუდექი.

ბევრი ვიარე...

ეს კარი ხან მაგიდად გამომადგა,

ხან კიდევ - საწოლად;

თავშესაფრის მაგივრობაც გამიწია 

და, როცა მდინარეს მივადექი,

ტივადაც ვაქციე.

ბევრი ვიარე, 

კარი არსად არ მივატოვე

და დიდი ხნის მერე

მასთან ერთად უკან გამოვბრუნდი.

და როცა სახლს მივუახლოვდი,

შევამჩნიე: 

იქიდან ვიღაცები გამოცვივდნენ

და აქეთ-იქით გაიფანტნენ -

ალბათ ეშმაკები თუ იყვნენ.

სახლი გამოვხვეტე.

დავალაგე

და კარი ჩამოვაბი;

დავხურე, 

მივწექი და

ძილმა წამიღო.