დევების ქვაბში გვენთო კოცონი

და ნაქალაქარ გულებს ვითბობდით

და მას, რაც გვწამდა, ანდა მოგვწონდა,

ვადღეგრძელებდით ყანწით თითოთი.

წვიმდა... ამინდი უცბად გაცუდდა,

ცეცხლს თაყვანს ვცემდით სამი წარმართი;

და გვიხაროდა, რომ ხარბ საწუთროს

ერთი კარგი დღე კიდევ წავართვით.

სასთუმლად ქვები გვეწყო მომცრონი,

ღონიერ მთაზე ბეჭებმინდობილთ,

დევების ქვაბში გვენთო კოცონი

და ნაქალაქარ გულებს ვითბობდით.