წვიმიან დღეთა უსასრულობის

სიზმარ-ცხადს უცებ აკრთობს სტრიქონის

ელვა და გიპყრობს, არათუ ფლობაგაცემის

ჟამი, არამედ გონის

დაკარგვის ჟინი: შენ უკვე სხვა ხარ,

აღარ ეკუთვნი სამყაროს სულაც:

უფალი უსმენს შეშლილის ხარხარს, _

შენში დემონი აღზევებულა...