თავად მოხვედი...

თავად ინდომე ჩემი გულის დაპატრონება,

არ მითხოვია - მომიწყვიტე ციდან ვარსკვლავი,

შენ თავად გსურდა მოგერთმია მთელი ქონება.

არ მითხოვია - ვიყინები, ხელებს გამითბობ?

შენ მოინდომე გეგრძნო ჩემი ხელების სითბო,

არ მითხოვია - ჩამეხუტე და არ გამიშვა,

არ მითხოვია, და მე დღემდე არაფერს ვითხოვ.

არ მითხოვია - ერთხელ მაკოცე,

ვიყავი ჩუმად,

ფრთხილად შემეხე, გადამიწიე სახიდან თმები,

მე თვალებდახრილს შენი გულის ცემა მათბობდა,

შენ გაღიმებულს გაოცებდა ჩემი თვალები.

არ მითხოვია - გამიღიმე,

თავად მიღიმი,

ჯიუტი ბავშვის ფრთხილი კოცნა საჩუქრად მიგაქვს,

არ მითხოვია - ჩემი გულის კუნჭულში დარჩი,

შენ ჩემში, ჩემგან უკითხავად დაიდე ბინა.

არ მითხოვია – დამიბრუნდი,

და ამას არც გთხოვ,

რადგან მე შენი დაბრუნების ისედაც მჯერა,

ჩვენ უხილავი ძაფებით ვართ გადაქსოვილი,

და ამ ძაფს ვერვინ შემოგვარღვევს,

ვერა და ვერა.