თეთრი ნისლივით ოცნება ბოლავს,
მდინარეები ისევ გიჟობენ;
შემოვლებია ზურმუხტის ზოლად
მწვანე ეზოებს ტირიფის ღობე.
ცის ლაჟვარდიდან მზე იხედება,
მზე იხედება კაცის გულიდან;
ფრთას ისწორებენ თეთრი გედები
და ოხშივარი ასდის ხნულიდან.
აქ ყველაფერში მზეა უთვლელი,
აქ ყველა გული მეოცნებეა...
და არსებობის მოკლე წუთები
მარადისობას ეფიცხებიან.