მწუხრში სანთლები იწვის თეთრები –

განათებული მთვარით ალვები...

შენ ალბათ დარჩი მწყემსი კეთილი,

მწყემსი – აპრილის ღრუბლის არვეთი.

აქ ვწევარ ახლა მთვარის ფეხებთან –

ვერცხლისთმებიან ლამაზ ასულთან,

სიკვდილმა შენი გზა დაასრულა

და შენი სულით ზეცა შეღება.

გასრულდა უკვე წელი მეექვსე...

ცხოვრება მოჩანს, როგორც ჭაობი

და დაკიდებულ ცის კიბეებზე

შენი ირიბი ჩრდილი ჩამორბის.