როდის დაბრუნდით ჩემს ტვინში?
აღარც რძით ნათესავები, არც სისხლით,
მარტო, გახურებული მშენებლობით
შეილახა თქვენი ინჟინერია!
გენებმა სისუსტე გამოამჟღავნეს
ჭერზე სიარულის მიმართ
ეს ვინ გააჩინეთ?
სკამზე შემდგარი ლექსი?
ქართულის მასწავლებლის გაზრდილი
ბაჯაღლო პათეტიკის ტრადიციებზე?
კლასიკით მონათლული,
მაგრამ სად არის წყალი?
ბებიების დამჭკნარ მუცელში,
დედების მზით გამოფხეკილში?
ამიტომ შემეფარეთ?
სინათლეს რომ დავდგამ
რძის ქვაბით, დალევთ,
პურის არსებით სახელს დააყოლებთ,
მეტყვით, რომ ყელში ამოგივიდათ
ჩემი მეტაფიზიკა.
რაღაც ნამდვილი გინდათ
თუნდაც, თითი რომ გავიჭრა
და სისხლის ბოლოს მოვკვდე
სულ წითელ ყელსახვევებად დამინაწილებდით
მოსულელოები და სუფთები ბატკნებივით...