ჩვენ შევესწარით – ენა სულს ლევდა

და ანტიენა ბატონდებოდა.

ენას წაერთვა ძალა და მადლი –

სიტყვები ვეღარ ჭრიდნენ გასაჭრელს

და უბრძოლველად

გამორბოდნენ ბრძოლის ველიდან.

ხალხი ამ ენით ფიცს ვეღარ დებდა,

ვერც სალოცავში ილოცებოდა,

და ვეღარც თავის წინაპრებთან ლაპარაკობდა;

ჩვენ შევესწარით – ენა კვდებოდა

და ტყუილების სამსახურში ჩადგნენ სიტყვები;

კაცჭრიჭინები გამოსულიყვნენ

და ჭრიჭინებდნენ ანტიენაზე.

... ჩამოიარა პაპაჩემის აჩრდილმა გზაზე,

შეჩერდა, ყური დაუგდო Qჭრიჭინს

და ეს იკითხა გაოცებულ-გაკვირვებულმა:

– სად წავიდნენ სიტყვები?

– რა ომი იყო ასეთი ომი?

– რამ მოკლა ენა?!