რამდენიც მოსწყდა 

ცას ვარსკვლავი, 

იმდენი ვფლანგე

სურვილები და 

მეოცნებედ ვითვლები ახლაც,

ასახდენები

რიგ-რიგობით 

სხვადასხვა რანგის

მელოდნენ,

სხვები -

თვალის ხამხამს 

გადაყვნენ ალბათ.

უცნაურობა რა ხილია?

- მსურს, მაგრამ ვითმენ

აშკარად შედეგს

ვერ ვხვდებოდი 

ადრე თუ გვიან,

ვერც ერთხელ 

სურვილს სიყვარული 

ვერ გავურითმე,

ახლა ეს ნატვრა 

ფრთამოტეხილ ჩიტივით გდია.

დღეს კი ამბობენ - 

შეცვლილაო არც არაფერი,

ცას ვარსკვალევები სწყდებიან და

ქრებიან ისევ,

მე კი მოწმენდილ

ცას გავყურებ მიამიტური

მზერით და 

ვნაღვლობ, 

რომ ცხოვრება

მიმძიმებს კისერს.

ვერ შევეგუე მოვლენების 

შეცვლას ავბედითს,

იქნებ ვერც ვამჩნევ და

სიცოცხლე გასხლტა ხელიდან,

ვაი! აღმომხვდა მერამდენედ -

უკვე დავბერდი,

უფრო ვაი, რომ

მხედველობა დამიქვეითდა.