პოეზია - ახლა უფრო როკია, 

მე თუ მკითხავთ, 

იხდენს კიდეც გაროკვას, 

ყველა სიტყვა სახრჩობელას თოკია, 

დაეკიდეთ და სიკვდილი გალოკეთ.

პოეზია - ახლა უფრო სექსია, 

მხიბლავს, 

რაც უფრო შორია სათავე, 

თუ ვარდება, აბა, ის რა ლექსია,

ან - რომ იწყებ და ორ წამში ათავებ.

პოეზია - ახლა უფრო ქალია, 

მაღლა, 

მზისკენ გაქცეული კერტებით, 

მუღამი აქვს - თან მაგარი ძალიან -

შიშველს რომ შეეხები და გედება.

პოეზია - ახლა უფრო ბრენდია, 

თან - ძველი და თან - მუდმივად ახალი, 

პოეტობაც სადღაც, ალბათ, ბედია, 

სისხლში არ გაქვს?

თუნდ თავი ქვას ახალე.

პოეზია - ახლა უფრო დრამაა, 

როლი, ერთი მსახიობის თეატრი, 

მინორული მიხრილობის გამაა -

მიყვები და ათას ტკივილს მიათრევ.

პოეზია - ახლა უფრო... არ გესმით!

აფექტია, მარტოობა, კოშმარი, 

სულ ერთია - მიწამლებთ თუ დამგესლავთ, 

ოღონდ, ეს ყრუ ბარიერი მოშალეთ.

პოეზია - ახლა უფრო ჰარია

ჰალერი ან ჟ(ი)ულიენი სორელი, 

გავაჩუქე ჩემი წილი ჰაერი, 

ჰოდა, ვკვდები ისე, როგორც მოველი.

პოეზია - ახლა უფრო... წაიღო...

ღამდება და ღამით უფრო მოიტანს, 

გთხოვთ, რომ ისე არაფერი გაიგოთ,

ასე ვარ და გიჟი ვარ და პოეტი.