ბურთივით დაგორავს ქარი,

უსმენენ ქალები გერშვინს,

მეც მინდა ვიყო ქალი.

ცები--დაფლეთილი,ძველი ქოლგები,

აირეკლავენ ვერცხლისფერ უდაბოს,

ჯვარცმულ წმინდნთა წინმორბედის

მიხმობს ყვირილის ხმა უზოუკვლო.

მე კვლავ ვარსებობ!ანგელოზებით

გაწბილებული,

ჯიუტი ბავშვის სული - ჯოხით ნაცემი.

კედელთა ტუსაღი,ისევ ლექსებს ვწერ,

უწინდებურად.

ავადმყოფური,ქალური ჟინით და გატაცებით.