მიდიხარ თოვლში თოვლივით კარგი

და კარგი ბიჭის ერთგული ცოლი,

და სუსტი მხრებით შენ მიგაქვს ხარკი –

ათასი ბიჭის ნასროლი თოვლი.

გამახსოვრდება გაშლილი მხრები...

გაკრთობს ქუჩაში ნაპოვნი ვნება,

მაგრამ ოჯახში იოლად თბები...

და სხვისი თოვლიც... იოლად დნება.