დგას ნარიყალა და მეჩვენება

ის მეწამული ცეცხლი ბრძოლების,

მხედრები ქოჩორგაჩეჩილები

და ცრემლიანი სულისსწორები.

რეკავენ ქარში სამრეკლოები

და ნახანძრალში ყრმები ტირიან,

ჩამოქუფრული ღრუბლის რგოლები

კლდეზე შესხმული ჩემი ტვინია.

თუ კარი იყო _

დღესაც მტრისათვის

რკინის ურდულით ჩაკეტილია,

თუ გული იყო,

გულადვე დარჩა,

თუ ტინი იყო,

ისევ ტინია.

მე ვმღერი ახლა,

არა მაქვს ცრემლი,

რადგან წინაპრებს

არ უტირიათ...