მე ყოველდღიურად გწერ და მერე იმ ფურცლებს ვხევ, მერე ფანჯარას ვაღებ და ქარს ვატან...

ვიცი, ძნელია ჩემნაირი კაცის სიყვარული, ე-ლენ!

მე ხომ საკუთარი თავისაც აღარ მჯერა...

ეს შენ მეუბნები, რომ საოცრად კარგი ვარ...ალბათ იმიტომ რომ გიყვარვარ,

და რომ იცოდე თუ რა საშინელი ადამიანი ვარ, ნეტავი ისევ თუ გეყვარებოდი?