გაზაფხულია. ჩვენს სულებში ჩადგა აისი,

ზამთარმა ფრთხილად, ნელა-ნელა დაკეცა ფრთები

და აგუგუნდნენ ღრმა ძილისგან თავისუფალი

ბერიკაცივით ჭაღარა და ამაყი მთები.

გაზაფხულია, და ოცნებამ იწყო ფრთხიალი,

ლამაზ ღიმილად გაიშალა ტუჩზე კვირტები,

აფეთქებული, მოცახცახე ნუშებში მდგარი -

ო, გაზაფხულო, არასოდეს დამავიწყდები.

და მეც ვიქნები გაზაფხული მოხეტიალე,

წყარო ანკარა, მოლივლივე, ტირიფის ძირში, 

აფეთქებული, მოცახცახე ნუშებში მდგარი

მიმოზასავით გადავაბნევ სილაღის ღიმილს.