ერთი ნაბიჯია შენიდან - ჩემამდე,

ჩემიდან - შენამდე მანძილი დიდია,

ანი-დან ჰა-ემდე

და ისევ უკანვე 

ოცდაცამეტი ბეწვის ხიდია.

ერთი ნაბიჯია,

უსახო ნახატზე

თვალები მაგონებს კატისებრ სიმწვანეს,

აიღე ფანქარი, ფურცელი

დამხატე

ანი-დან ჰა-ეთი

აწყობილ სიტყვებზე.

მე - ერთი ნაბიჯი,

შენ - ორი,

ვერ გწვდები,

ახლოს ხარ და მაინც

შორია შენამდე,

ვერ ვაწყობ,

ქუჩაში ვიღაცას აბოდებს,

ვიღაცა ხმამაღლა ეძახის პილატეს.

სიტყვები წამართვეს.

მე ასე მგონია

ანი-დან ჰა-ემდე

და ნაბიჯ-ნაბიჯით,

დავბრუნდი, უსახო თვალებით დავდივარ

მე - ერთი

შენ - ორი

ჩვენ - ოცდაცამეტი

ანი და ჰაე თი,

მოზომილ ნაბიჯით...