ვგრძნობ, სულში როგორ იღვიძებს,

ვით გაზაფხულზე ყვავილი,

ჩვილი ბავშვივით ტიტინებს 

და ბრწყინავს დილის ნამივით,

ჯერ უხილავი, უთქმელი,

არგამხელილი, მალული,

შენი თვალების სინაზე

და დარდი გადამალული.