შენ პატარა ხარ, ისე პატარა,
ისე საოცრად ნამლევა გოგო,
ისეთი მორცხვი და კაფანარა,
ვით ნაწვიმარზე მოსული სოკო...
მე ქუჩის თავში თუ გამოვჩნდები,
შენ ქუჩის ბოლოს შეუხვევ უცებ,
თუ ერთი გზა გვაქვს -
ჩვენ დამორცხვებით
და უხერხულად მივყვებით ქუჩებს.
ვდუმვართ, ნაბიჯი ვერ აგვიწყვია...
უსიტყვოდ უნდა ვუმზიროთ დღესაც -
მე, ქვევით:
შენი თვალების წყვდიადს,
შენ, ზევით:
ჩემი თვალების ზეცას.
საით წავიდეთ, რა ვთქვათ ისეთი...
რომ გაგაცილო, სად გაგაცილო?
ქუჩაში როგორ გამოგყვე გვერდით
აგრე პატარას და სასაცილოს?!
სანამ სხვა ვინმე ამას გეტყოდეს -
გეტყვი, ნათქვამი ნუ გაგაოცებს,
ნეტავ მინდოდე, ნეტავ გეტრფოდე,
ხელში აგიყვან, ისე გაკოცებ!
მაგრამ ეს გული მართალი ცამდი,
შენი ოცნების ვარსკვლავი კენტი -
ამბობს: პატარავ, შენი გზით წადი,
ჯერ სიყვარული ადრეა შენთვის!
1956 წ.
