( მ ი ს ს ს ა ფ ლ ა ვ ზ ე ძ ე გ ლ ი ს კ უ რ -
თ ხ ე ვ ი ს გ ა მ ო )
«როცა ჩვენი მწარე ხვედრი
გულს მიწუხებსდა მიწყლავსსულს,
ეჭვითვუმზერმომავალსა
და ვიგონებ შურითწარსულს, _
მაშინთვალწინ მეხატება
სახე შენი, მადლიანი;
შენგან სიმხნითგანვლილი გზა,
სახიფათო, ეკლიანი,
და ვიძახი: «იგი ერი
არმომკვდარა, არც მოკვდება,
ვისაც შვილი ამისთანა
ჰყოლიადა ეყოლება!»
თ ხ ე ვ ი ს გ ა მ ო )
«როცა ჩვენი მწარე ხვედრი
გულს მიწუხებსდა მიწყლავსსულს,
ეჭვითვუმზერმომავალსა
და ვიგონებ შურითწარსულს, _
მაშინთვალწინ მეხატება
სახე შენი, მადლიანი;
შენგან სიმხნითგანვლილი გზა,
სახიფათო, ეკლიანი,
და ვიძახი: «იგი ერი
არმომკვდარა, არც მოკვდება,
ვისაც შვილი ამისთანა
ჰყოლიადა ეყოლება!»