მიწიდან ისევ ამოდის ია,
ტყე აუვსიათ სიმღერით ჩიტებს,
შეყვარებულის გულივით ღია
ზეცა ნაზამთრალ ქედებს ამშვიდებს.
და მიხარია, რომ თეთრ ყვავილში
ტყემლის კაკალი მწვანედ მაგრდება,
თან გული მწყდება: ფერი გაივლის, _
ეს გაზაფხული მე დამაკლდება.
1964
მიწიდან ისევ ამოდის ია,
ტყე აუვსიათ სიმღერით ჩიტებს,
შეყვარებულის გულივით ღია
ზეცა ნაზამთრალ ქედებს ამშვიდებს.
და მიხარია, რომ თეთრ ყვავილში
ტყემლის კაკალი მწვანედ მაგრდება,
თან გული მწყდება: ფერი გაივლის, _
ეს გაზაფხული მე დამაკლდება.
1964