მორჩა, _ ინგრევა ფუჭ სიტყვათა
ციხე-კოშკები,
სატკივარებო, მთათა ჩემთა,
როდის მორჩებით?
სულ მიყვარს ცქერა
დაღადრული თქვენი შუბლების,
მიტომ ვამბობ მე,
რასაც მუდამ თქვენ მეუბნებით.
დაბადებულა საქართველო
ათას წლებს მიღმა,
ეს დღევანდელი დაბადება
მე უფრო მიყვარს.
1990