კი, დრო თავზე მაწვება,
მაინც თითქოს ვიზრდები,
ღალატს, არაკაცობას
თოფად დავემიზნები.
თოფად დავემიზნები
უგულო რომ დიდგულობს,
იწერება წიგნები,
წიგნებს არვინ კითხულობს.
ბწკარში სინდისს ჩავწურავ, _
ფიქრობ სნეულს მოარჩენს,
ვეღარ გცნო ძმამ, ავსულმა,
რადგან სურდი მონად შენ.
კარგს ვნატრობ და მოველი,
მესევიან სიზმრები,
ბოროტებას ყოველთვის
თოფად დავემიზნები.
1997
