ქროლით დაჰქონდათ

შრაპნელებს ელდა

და შემზარავად

წიოდნენ ქარში,

გზის პირას

მტრისგან განგმირულ დედას,

სისხლიან მკერდზე

ეკვროდა ბავშვი.

არ მცოდნეს ომის,

სუსტსა და უძლურს,

როდი ესმოდა

მადლი და ცოდვა,

ხელის სავსავით

ეპოვნა ძუძუ

და თვალხუჭია,

მძინარე წოვდა.