ვალერიან საღლიანს 

 

 

დრო არ მაქვს არჩევ-არადანისა,

რომ შევარჩიო სხვა შედარება:

ნისლზე მჩატეა ქუდი სვანისა,

მაგრამ... მძიმეა მისი ტარება!..

 

საღლიანობაც, ვიცი, მძიმეა:

ნაბად-ბაშლაყად გაშლა ყანისა...

შეხე ამ ცრემლებს, რა სამძივეა,

აძაფე შენი გვაშაყანისად.

 

მერე რაა, რომ: შვილნამტირია,

ჯიმზე* მლაშე და მწარა-წენგური;

რაც ამ თვალებში შავი კირია...

ვერ ამორეცხავს მარჩხა ენგური.

 

ვერც ამ ბოქლომგულს გააღებს სხვა რამ,

თუ არა შენი რახის კარკალი*,

ის ამოქოლავს ფსკერჩეგემ წკვარამს

და ბედს გავკროლავ -- კაცი-კაკალი.