და ხმაც უცინისო:

_ჩანთა ასე გაბერილი

რატომა გაქვს, ხვთისო?

ხვთისოს თავი დაუხრია,

იყურება ძირსო…

და გაისმა კლასში ხმები:

_ფისო უზის,ფისო!

აი,გახსნეს ხვთისოს ჩანთა

და იქ,წიგნის ძირსო,

იწვა თვალებმინაბული,

პაწაწინა ფისო.

რა ქნას ხვთისომ…ხუჭუჭა თავს

უფრო დაბლა ხრისო,

მასწავლებლის ჩრდილს უყურებს,

აქსუტუნებს ცხვირსო.

მასწავლებელს ეცინება

და ხმაც უცინისო:

_ცხოველების სიყვარული

კარგი არის,ხვთისო!