ორღობის თოვლში კაცები დგანან _
ჰკვნესენ, კასპისას კლდეს გასცქერიან,
`ვეფხისტყაოსნის~ სამებას ჰგვანან _
თოვს და სამშობლოს ზამთარს შვენიან...

არც ნამეტნავად მთვრალები ჩანან,
არც მთლად ფხიზლებში სწერიან...
`საქართველოო, ლამაზო~... _