ოშკი ისე აზიზია,  

მეათეში რომ ჩაისუნთქა, 

ოცდამეერთეს მოატანა სუნთქვაშეკრულმა –

ცა თავზე არ ჩამომექცესო...

შენ რა გადარდებს, აზიზიე?! – 

აქ მეჩეთი, 

იქ კი – მედრესე, 

ბერძნული ტროა... 

გადამწვარი ანატოლია...

ჩემი ქართლი მჭადის ტოლია,

და მჭადზე – ჯვარი!

შეირგო, იქნებ, ტაოსკარი – 

ართვინი, 

სპერი...

გახსოვდეს ესეც – 

შენთან რომ მოლა კივის, ჩემთან 

ზარები მღერის.