ვინ დაუჯერებს ლექსებს და ლოცვებს, _

ცხადში ერთმანეთს შეგვაჯერებენ...

სიტყვებით ვხატავ საკუთარ პორტრეტს

და შენა გჩუქნი მერამდენეჯერ,

რომ მიხვდე: მე არც მტრედი ვყოფილვარ,

არც განაბული ყანაში მწყერი,

მე აწეწილი სულის ქრონიკას

არ ვალამაზებ და იმ დღეს ველი,

როს მტრედი წერილს დაკარგავს გზაში,

გაგიფრინდება მწყერი მწყაზარი, _

მე გზას გავიკვლევ ნისლიან ცაშიც

და მეყვარება შენი ზამთარი.

რომ არ დამესხას შიმშილით რეტი,

საკენკს დამიყრი კვლავინდებურად,

გაგახსენდება ჩემი პორტრეტი

და მიმამსგავსებ ერთგულ ბეღურას.