ამ წელიწადის ოთხ დროსთან დროში
სინათლემ ნელა შემოანათა,
ღამეც წავიდა სახლში მთქნარებით
და გარიჟრაჟამაც უცბად ინათა;
გაზაფხულია ცხოვრების ადრე
და შემოდგომა სიჭარმაგეა,
რა ვქნა, უშენოდ მე უფრო მყოფნის
ყოფიერების არსთ გამრიგეა!
მინაწერი:
მთელი წელი ზრებს ვაწყობ,
მაგრამ მაინც მარტო ვარ,
„გაზაფხული რომ ვიყავი,
ახლა შემოდგომა ვარ!“