თვალებით სჭამენ
ალვები მინდორს,
როგორც ეულ ქალს _
მრუში კაცები...
ვიღაც ვაჭრულად
მიმზერდეს ვითომ,
ისე ვღელავ და
მეწვის ღაწვები...
მზემ გადაიძრო
ნისლის პირბადე,
დასკდნენ ღრუბლები,
როგორც ბოთლები...
ო, მაპატიე,
არ გამიბრაზდე,
თუ შენი ნატვრით
დღესაც ვლოთდები...
გემივით მიაქვს
სხეული ფიქრებს,
ქარი მაწყნარებს
უცრემლოდ მტირალს;
ეჭვების კვამლში
ვაგდივარ პირქვე,
და ყველა სახის
ნიღაბი მტკივა...