მორჩა, ვეღარ იტანს
გული აღვირს,
გრძნობები ჰგვანან
ცხენებს გასახედნებს;
მე ძლივს ვიგერიებ
მგლების ალყას,
შენ კი, უგუნურო,
რას აკეთებ?!
ვაიმე, ურჯულომ არ მიყიდოს,
თვალი ქართული ცის
გაჰყვა ლივლივს...
საბას გამოჩენას
ველოდები,
სტამბოლის ბაზარზე გაყვანილი.