Litclub.ge

სონეტი 2.
2.

ოცნების თვალით სახილველი უცხო საყურე,
ყველა დანარჩენ მოსაგონარს რომ ჭარბობს სრულად -
აი ნიშანი წარმავლობის, ჯერ არ მოსრული,
ფასეულობა ჩემი მცირე - რაც მამსახურებს.

ნუ ასმენინებთ ვალტორნებით გადაღლილ ყურებს
ამ სამწუხარო ჰანგებს, როცა ბედის სასრული -
შეშლილობისას ჰგავს დახატულ ვან გოგის სურათს
ან წიგნს, რომელიც სულ ახლახან უხმოდ დავხურეთ.

ეს მდინარება არსებობის არსი არ არის?
არ იძერწება აქ დრო, როგორც ქვები სილაში?! -
რასაცა დასწერ პალიმფსესტზე, იმასვე წაშლი.

მაშ, ვიღასთვის რეკს მიმწუხრისას დილის საარი,
სადღა თავსდება ან იმ დღეებს ვინღა აპურებს?
ფიქრების გარდა არ არსებობს კიდევ სხვა ყურე!