ყველაზე მეტად დედას ვენდობი,
ასე გენდობი შენც, პოეზიავ.
ყველაზე მეტად მიწას ვენდობი,
ასე გენდობი შენც, პოეზიავ.
ნამდვილ სიყვარულს ვინ არ ენდობა,
ასე გენდობი შენც, პოეზიავ.
სამშობლოს ბედით თუ უბედობით
კალამი ხანჯლად მომილესია.
გული იძახის: მინდა, გავბედო,
ვუწოდო თვითონ სისხლს პოეზია.
ყველა შერისხვის, ყველა შენდობის
ფერფლი მხურვალე შუბლზე სთესია.
როგორც სიცოცხლის ღელვას ვენდობი,
ასე გენდობი შენც, პოეზიავ!