შეგდგამს კვარცხლბეკზე ეულად.

არც მოგიკითხავს, შენს თავზე

თუგინდ ცა ჩამოქცეულა.

აედევნება შენს სახელს

ხან აღტაცება, ხან შური.

ბათუმი, ოზურგეთი და,

ქუთაისი და ხაშური.

ხომ თბილი არის თბილისი,

დედაქალაქად მკაცრია.

შენს ოქროქვიშას გადადებს,

ჯერ ახლო ნაგავს გაცრიან.

ვრჩები ბათუმელ პოეტად,

ვით დამართნია ზოგიერთს,

მადლობა ჩვენს ლიტელიტას

თავი რომ დაგვაზოგიეს.

სასაცილოა პირდაპირ,

სატირალია ირიბად,

ლექსი ვნებაა სიბრძნეში,

არა რითმების ხშირი ბმა.

და არც მიწიერ პარნასთან

სიახლოვე ან სიშორე,

ან რა - თბილისის რეისზე

ბილეთი თუ ვერ იშოვე.

„ბის!” - პროვინციელ მესიებს,

მათ მოთმენას და გაძლებას,

სააქაოში მშიერი

საიქიოში გაძღება!