შემოგახვევდი სახეზე ჩადრად,

რომ შენი სახის ნაზი მშვენება,

ჩემ მეტს არავის არ დაენახა.

ო, რომ შემეძლოს, თბილისის ღამეს

დავჭრიდი შენი თვალთა სხივებით,

შეგიკერავდი ბნელ წამოსასხამს,

მოქარგულს ჩემი ცრემლის მძივებით.