ჰაერმა ამიშრო ცრემლები,

ძვირფასი თვლები და

ძვირფასი თვალები _ ჭაობისფერები

ჩაძირულ ვარსკვლავთა დიადი ფერებით

უხილავფრთებიან მზეჭაბუკს ელიან

და მთვარისფარიან ღამეებს ებრძვიან;

გოლგოთა აქვეა და ნუგეშია, 

ნუ გეშინია, ჯვარცმა ბედია

და ასეც კვდებიან და ისეც კვდებიან,

მაგრამ აღდგომას ისევ ელიან

ჩაძირულ ვარსკვლავთა დასალიერები;

მზეჭაბუკს ელიან ცრემლის სასმისები,

ჩემი თვალების ბროლის სასმისები,

ამაოების შესანდობრად წაქცეულები.