"ხევსურეთში, ჭირიანობის დროს, დაავადებულები ანატორის აკლდამებში შედიოდნენ და ერთად ელოდებოდნენ სიკვდილს. აკლდამები და ადამიანების ჩონჩხები დღემდეა შემორჩენილი."

 

 

*

შავ-თეთრი სოფელი მაქვს.

 

 

*

მეც სიკვდილი ვარ

 

ფანდურითა და არყით ხელში.

 

 

*

სარკმლიდან მოჩანს შემოდგომის ჭრელი ხეები,

 

მდინარის აქეთ ყველაფერი შავ-თეთრია.

 

 

*

გარეთ დავტოვე ცხენი.

 

სახლი.

 

ჩემი ბავშვობა.

 

 

*

გაღმასოფელში ასკილი ყვავის.

 

 

*

სხედან ბავშვები ვიწრო სარკმელთან

 

და შემობერილ ნიავს

 

თვალებით ეფერებიან.

 

 

*

სარკმლის გარეთ ჰაერია,

 

შიგნით - სიჩუმე.

 

 

*

სიცოცხლის მძევლად

ჩემი ცოლი დავტოვე სახლში.

 

*

ჩემი შვილებიც აქ არიან.

 

მე აღარ ვსუნთქავ,

 

რომ ჰაერის მარაგი დარჩეს.

 

*

მკვდარი რწმენა ვარ.

 

 

*

ამ წვრილ სარკმელში

 

ღმერთიც ვეღარ შემოეტევა.

 

 

*

მე და სიკვდილი ერთ საწოლში ვწევართ და

 

ძილი არ გვეკარება.

 

 

 

*

დედა ტიროდა:

 

"ნეტავ, სიკვდილს მისცა შვილიო..."

 

 

*

ჩემ სოფელში მზე ორჯერ ჩადის.

 

 

*

შემოფრენილმა გულწითელამ

 

თითქოს სიცოცხლე შემოიტანა,

 

ისე ავღელდით.

 

 

*

მე - ორჯერმკვდარი.

 

 

*

სხედან სიკვდილშეყრილი ქალები,

 

ქსოვენ და ჩუმად ბუტბუტებენ.

 

 

*

ცისფერთვალება ბიჭს წამოსცდა - "ღმერთო".

 

ჩავაცვით.

 

 

*

წყალგაღმა მოჩანს საფლავების

 

თეთღი ლოდები და მათი ჩრდილი

 

აკლდამაშიც გვწვდება და გვფარავს.

 

 

*

მკვდრებიც სუნთქავენ.

 

 

*

უსაფლავოდ ვარ დარჩენილი.

 

 

*

დედის ტკივილით გაჟღენთილი ღამეებია.

 

 

*

ჩვენთან ცოლები სახალხოდ ქმრებს ვერ იტირებენ,

 

ეძებენ ადგილს ბნელს, მივარდნილს.

 

 

*

მაინც მომაგნო,

 

ჩემი ძაღლი სარკმელთან ყმუის.

 

 

*

მესიზმრა, თითქოს ამოვიდა მზე და გავედით.

 

 

*

რა სიჩუმეა,

 

სიჩუმესაც კი ვეღარ ვისმენ.

 

 

*

ქალაქისოდენი ღამეა.

 

 

*

ჩემს სახლს ასტკივდა

 

კედლები და ღია ფანჯრები.

 

 

*

ვცდილობ ფეხი არ დავაბიჯო

 

მკვდარსა და ცოცხალს.

 

 

*

მკვდრებიც დგებიან და წვებიან,

 

როგორც ჩრდილები.

 

 

 

*

ჩემი სწორფერი მდინარის პირას დგას და

 

არ სუნთქავს.

 

 

*

ყვავილები არ საუბრობენ.

 

 

*

აქ გაღმერთებაც შეიძლება,

 

ოღონდ მოვკვდები.

 

 

*

"იხმაურეთ" - ასე ვარიგებთ ბავშვებს,

 

ბეღურებივით შემოსახლებულებს,

 

სიკვდილშეყრილებს.

 

 

*

ჩემი მარტოდყოფნის ღმერთი.

 

*

ვწევარ და სიკვდილს ველოდები,

 

როგორც გაღვიძებას.

 

 

*

შენ გამაჩინე, დედაჩემო, -

 

შენი ტკივილი.

 

 

*

სიზმარში ვხედავ გაღმადარჩენილებს,

 

მოდიან და სახეზე მკოცნიან, მეფერებიან.

 

 

*

აღარ იტიროთ-

 

ვამბობ, მაგრამ არავინ ტირის.

 

 

*

ჩემ გვერდით ჭირშეყრილი ქალი

 

აკვანს არწევს - იქ კი გოგოა

 

წინა ზაფხულს დაბადებული.

 

 

*

სიკვდილის მძევლები ვართ.

 

 

*

სიკვდილში ვდგავარ-

 

სიცოცხლეში?!

 

ვეღარ გავიგე.

 

 

*

ჩემი სიმშვიდე -

 

უძირო ტბაში კლდესავით ჩაყუდებული.

 

 

*

წუხელ წყალგაღმა დედაჩემმა

 

ცოცხალი დამიტირა.

 

 

*

დღეს მგონი ვკვდები.

 

ვეღარ ვსუნთქავ,

 

ვეღარც ვიცინი.