როდესაც ბოლო სასმისი მოთავდა,
როცა ვაპირებდით დაშლას შემთვრალები,
სურათზე საქართველოს ზეცა მოჩანდა,
ხერთვისის ციხის დათხრილ თვალებში.
უეცრად თამადამ ჯიხვის რქა აავსო,
წმინდა სადღეგრძელო ჩააგდო მთვრალებში:
– ძმებო, ჟამმა რომ თვალები დაგვთხაროს,
ქართლის ცა იელვებს ჩვენს დათხრილ თვალებში!