სულში გამყმუის 

ქარი აშარი, 

და მზერა ისევ 

შხამში იწება, 

დავრჩი ერთი კლდის 

ფინჩხა- ნაშალი 

და ერთი ლექსის 

შეკოწიწება... 

გუმანით ვეძებ 

ბოლო საბუდარს. 

კართან მიბია 

ხსოვნა მსახურად, 

და ვწვალობ ასე- 

კუბოს, საკუთარს, 

საკუთარ ხელით 

ვარგებ სახურავს...