თუ ჩემი გულის გული გეძებდა -
გაუქმებული ძველი საკირე...
გაკვირვებული
გიწერ ლექსებს და
ვიცი, ლექსითაც ვერ გაგაკვირვებ...
შენს ცაზე დნება
თეთრი ღრუბელი
და ხმაში ისე თბილი ქარია...
ხარ ისე შორი
და დამღუპველი,
როგორც შუბერტის ”ავე მარია”...
რომ ისევ სული
და ხორცი ვგვემო,
ვუბერავ ღველფს და ცეცხლს
ვეწვალები;
ხომ შეიძლება
ხმას ჰქონდეს გემო,
ჰქონდეს ფერი და ჰქონდეს
თვალები...
თითების სითბოს
დაეძებს მაჯა,
(ასე ყინულზე ტირის მზის სხივი);
...და რაც შენამდე,
შენს იქეთ დარჩა,
მახსოვს
ცხვირიდან წამსკდარ სისხლივით...
ვარ ცოდვილივით
ცას მიბნეული
და მეცხრე ცაზე ბოლო ზარია...
...შენ კი თბილი ხარ
და მტკივნეული
როგორც შუბერტის ”ავე მარია”...