ედოთ მუცლები წყლის ზეწრებზე
და თეთრი კბილით ტალღებად გლეჯდნენ.
იდგა ღრიალი საყვირების,
თითქოს საყვირი –
ცხელი ვნებების სპილენძისგან ისხმება დღემდე.
ფერდის აკვნიდან ნავები მჭიდროდ
ეკვროდნენ რკინის დედების ცურებს
და დაყრუებულ გემებს ყურებზე
უელვარებდათ ღუზის საყურე.
თარგმნა ნინო ქოქოსაძემ