ხუთს უკლდა ზუსტად

თხუთმეტი წუთი

როცა მისი დღე დამთავრდა უკვე.

ეს ვერ იგრძნო და

ბედმაძებარი

ჩვეულებრივად გაუყვა შუქებს.

ათასი რამე გადახდა თავსა.

ვეღარსად ნახა თვისი ადგილი.

რადგან სხვის დღეთა მიჯნის მთელავის

გათელვა იყო ერთობ ადვილი.